Op woensdag 25 maart 2009 hebt ik Katie helaas in moeten laten slapen. Ze had last van spierdystrofie in een agressieve vorm, waarschijnlijk ten gevolge van een auto-immuun ziekte. In een maand tijd kon ze bijna niet meer lopen. Ze begon pijn te krijgen en ik moest haar vaak dragen omdat ze moe was. Ze struikelde regelmatig en dit begon zo erg te worden dat ze niet normaal op haar poten kon blijven staan al ze wat sneller liep of iets te snel wilde omdraaien. Op 12 maart j.l. heeft ze nog een prik annabolen gehad, helaas reageerde ze er niet op zoals ik gehoopt had... Vanmiddag met uitlaten was het weer zover, ze was moe en ik tilde haar op ze keek me aan... Ze had er geen zin meer in. Ze is in mijn armen ingeslapen... Ohh Katie wat ga ik je missen meis... Mijn Tuttebelletje, Mijn Keetje Tippel, Mijn Altijd vrolijke lebbert!!!
